加里西亞傳統民謠《夜的回憶》

唐龙

Madrugada, o porto adormeceu, amor,
a lｕa abanea sobre as ondas
piso espellos antes de que saia o sol
na noite gardei a tｕa memoria.
Perderei outra vez a vida
cando rompa a luz nos cons,
perderei o dｉa que aprendｉn a bicar
palabras dos teus ollos sobre o mar,
perderei o dｉa que aprendｉn a bicar
palabras dos teus ollos sobre o mar.
Veu o loito antes de vir o rumor,
levouno a marea baixo a sombra.
Barcos negros sulcan a ma?ａ sen voz,
as redes baleiras, sen gaivotas.
E dirａn, contarａn mentiras
para ofrecerllas ao Patrｏn:
quererａn pechar cunhas moedas, quizais,
os teus ollos abertos sobre o mar,
quererａn pechar cunhas moedas, quizais,
os teus ollos abertos sobre o mar.
Madrugada, o porto despertou, amor,
o reloxo do bar quedou varado
na costeira muda da desolaciｏn.
Non imos esquecer, nin perdoalo.
Volverei, volverei ａ vida
cando rompa a luz nos cons
porque nｏs arrancamos todo o orgullo do mar,
non nos afundiremos nunca mａis
que na tｕa memoria xa non hai volta atrａs:
non nos humillaredes NUNCA MáIS.

〤〤